Kontroler Jakości

To praca dla dokładnych!

Ze względu na mnogość różnych procesów kontrolnych, tak naprawdę zależnych od specyfiki i kształtu sprawdzanego detalu i dostosowanych do niego narzędzi kontrolno-pomiarowych jest to praca, która może się bardzo różnić między firmami działającymi na tym samym polu wytwórczym, jednakowoż jej esencja jest taka sama: zapewnienie jakości produktu w ciągły i trwały sposób.

Jakość produktu może być definiowana w rozmaity sposób np. poprzez sprawdzanie powierzchni detalu oraz kontrolę wymiarową czy badanie wytrzymałości. W dużej mierze polega na ocenie organoleptycznej detalu i jej zbieżności z wymaganiami odbiorcy produktu.

Zawód ten można zakwalifikować jako lekką pracę manualną, wymagającą koncentracji, powtarzalności oraz cierpliwości,  w przypadku wielkoseryjnej produkcji popartej relatywnie niewielką wiedzą techniczną ze względu na ciągłość stosowanych pomiarów.

Oczywiście, w zależności od komplikacji kształtowych praca wymagać może wykorzystania różnego typu narzędzi, natomiast nie jest koniecznie związana z mobilnością, a w konkretnych przypadkach nie musi być związana ze zmysłem wzroku  – w specyficznych przypadkach, gdy potrzebna jest kontrola powierzchniowa osoby niedowidzące i niewidome, ze względu na bardziej wyczulony zmysł dotyku okazują się najbardziej efektywnymi pracownikami!

I jest to kolejny przykład na to, że bariery są w naszych głowach.

Patrząc bardziej szczegółow na proces pracy inżyniera kontroli jakości to taka osoba zajmuje się procesem produkcyjnym na wszystkich etapach. Celem jego pracy jest ustalanie standardów dobrej jakości produktów, a inaczej mówiąc − zapobieganie powstawaniu produktów złej jakości.
Inżynierowie kontroli jakości pracują w następujących specjalizacjach:

  • projektant stanowisk kontrolno-pomiarowych
  • specjalista ds. systemu zapewniania jakości
  • inżynier kontroli technicznej.

Każdy zakład produkcyjny ma system kontroli i pomiaru jakości wytwarzanych produktów. Projektant stanowisk kontrolno-pomiarowych ma za zadanie odpowiednie dopasowanie takiego systemu do rodzaju wytwarzanego produktu oraz procesu produkcyjnego. By można było ocenić jakość, przedtem należy tę jakość określić, czyli podać wytyczne, jak dany produkt powinien wyglądać i co w jego przypadku oznacza owa „jakość”. Tym zajmuje się właśnie specjalista ds. systemu zapewniania jakości. Definiuje on zatem, jakie warunki muszą być spełnione, aby uznać, że dany produkt jest dobrej jakości, a więc z jakich materiałów powinien być wytworzony, jaka technologia i jakie maszyny powinny być wykorzystane, jakie są wytyczne i normy europejskie ISO dotyczące tego produktu. Inżynier opracowuje zatem wszelkie instrukcje dotyczące monitorowania jakości danego produktu, a następnie nadzoruje spełnianie tych instrukcji i procedur oraz czuwa nad ich przestrzeganiem tak, by jakość produktu była stale wysoka.
Inżynier kontroli technicznej ma pieczę nad całym procesem wytwarzania produktu, nad jakością materiałów i produktu finalnego, nad ich zgodnością z dokumentacją techniczną. Kontroluje również, jak często dokonywane są pomiary jakości, jakimi urządzeniami. Wszystko to podlega ocenie na podstawie stosownej dokumentacji opisującej prawidłowy system produkcji i pomiaru jakości.
W zależności od tego, jakie wykonuje zadania, inżynier kontroli jakości może pracować zarówno w pomieszczeniach biurowych, jak i w halach produkcyjnych, magazynach czy laboratoriach, w których bada się wykorzystywane materiały.
Czynnikami szkodliwymi czy uciążliwymi w pracy mogą być wszelkie czynniki związane z przebywaniem w pomieszczeniach, jak również z procesem produkcji, czyli hałas, pyły, substancje chemiczne. Ponieważ praca ta wiąże się także ze współpracą z innymi ludźmi, inżynier tej specjalności jest narażony na sytuacje konfliktogenne.

Czynnikiem utrudniającym pracę w zawodzie są zaburzenia znacznego stopnia sprawności kończyn górnych, w szczególności w zakresie zręczności palców i rąk, oraz dysfunkcje znacznego stopnia sprawności kończyn dolnych (zależne od wybranych specjalizacji i stanowisk). Utrudnieniem są również wady i dysfunkcje narządu wzroku, których nie można skorygować szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi, brak prawidłowego rozpoznawania barw, brak widzenia stereoskopowego i ograniczenie pola widzenia zaburzenia, koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz percepcji kształtów. Ponadto ograniczeniem może być dysfunkcja narządu słuchu w stopniu znacznym, a także zaburzenia zmysłu równowagi i zmysłu dotyku. Zgodnie z zasadami profilaktyki medycznej osobom, u których występuje m.in. odbiorcze trwałe podwyższenie progu słyszenia (również, gdy dotyczy tylko jednego ucha), nie zaleca się wykonywania czynności związanych z koniecznością pracy w hałasie. W zawodzie nie mogą pracować osoby z alergią wziewną i kontaktową na wykorzystywane związki chemiczne.

 Osoby z dysfunkcją kończyn górnych, w tym jednoręczne, jeśli dysfunkcja ta nie wyklucza wykonywania precyzyjnych czynności, mają możliwość pracy w zawodzie warunkowo, po identyfikacji indywidualnych barier i racjonalnym dostosowaniu technicznych i organizacyjnych warunków środowiska i stanowiska pracy.

   Możliwe jest też zatrudnienie osób z niewielką dysfunkcją kończyn dolnych, która nie wyklucza stania i chodzenia, a także osób ze znaczną dysfunkcją kończyn dolnych, w tym poruszających się na wózku inwalidzkim. Wymagane jest wówczas takie ograniczenie lub zmodyfikowanie zakresu pracy, aby większość zadań można było wykonywać w pozycji siedzącej. Warunkiem jest właściwe dostosowanie obiektu, pomieszczenia i stanowiska pracy.

Polecana jest praca na stanowisku projektanta stanowisk kontrolno­pomiarowych bądź specjalisty ds. systemu zapewniania jakości.

W zawodzie mogą pracować osoby z nieznacznymi wadami i dysfunkcjami narządu wzroku, które można skorygować szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi, jednocześnie prawidłowo rozpoznające barwy i rozróżniające małe szczegóły pracy wzrokowej.

Istnieje możliwość wykonywania zawodu przez osoby z niepełnosprawnością narządu słuchu pod warunkiem, że niepełnosprawność tę można skorygować za pomocą aparatu słuchowego (osoby słabosłyszące).

Osoby z chorobami psychicznymi mogą pracować w zawodzie pod warunkiem, że praca − poza wyjątkowymi sytuacjami (wyjazdy, sytuacje kryzysowe w firmie) − nie ich zaburza rytmu dnia i nocy i jest zachowana zasada równego traktowania pracowników.

  Osoby z autyzmem/zespołem Aspergera mogą wykonywać zawód, jeśli obowiązki służbowe nie wymagają zarządzania zespołem ludzi. Konieczne jest jednak zbadanie, czy dana osoba nie cierpi na schorzenia układu trawiennego lub immunologicznego, by szkodliwe warunki pracy nie wpływały negatywnie na stan jej zdrowia. Osoby z nadwrażliwością słuchową lub dotykową powinny unikać tego zawodu.

 Osoby cierpiące na padaczkę mogą wykonywać zawód na wybranych stanowiskach pracy, pod warunkiem, że napady padaczkowe występują sporadycznie i są sygnalizowane przez aurę, występują głównie wieczorem lub w nocy, nie powodują zbytniego zmęczenia i stosunkowo szybko następuje regeneracja sił po ich wystąpieniu, a przebieg choroby nie prowadzi do charakteropatii padaczkowej.

   Takie osoby mogą być zatrudnione warunkowo, po racjonalnym ograniczeniu zakresu zadań do sytuacji, w których jest możliwy stały nadzór i ewentualna szybka pomoc, a stanowisko pracy nie stwarza potencjalnych zagrożeń w razie emisji choroby. Osoby te nie mogą pracować przy maszynach będących w ruchu, wirujących.